Poznań XIX – wieczny i okolice Starego Rynku.

Poznań XIX – wieczny i okolice Starego Rynku.

Plac Wolności  – jeden z najważniejszych placów, Poznania miejsce organizowania licznych imprez kulturalnych, koncertów i wystaw plenerowych. Wytyczony wraz z całą dzielnicą tzw. Nowego Miasta przez znanego niemieckiego urbanistę Davida Gilly pod koniec XVIII w. Obecna nazwa upamiętnia odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1919r.

Aleje Marcinkowskiego pierwsza taka ulica w Poznaniu wytyczona pod koniec XVIII w. Ma charakter promenady miejskiej o szerokości 30 metrów i dwóch jezdniach z czterema rzędami topoli i trasą spacerową w środku. Wytyczona podobnie jak Plac Wolności przez Davida Gilly.

Pomnik Golema – Golem to istota pozbawiona rozumu stworzona z gliny dla ochrony Żydów w Pradze. Związany z Poznaniem przez osobę żydowskiego rabina Jehudy Löwa ben Bekalela, który go stworzył, a był  głównym rabinem Poznania w XVI w. Wg legendy Golem z czasem zaczął atakować tych, których miał chronić, czyli Żydów i musiał zostać zniszczony.

Popiersie Romana Wilhelmiego – wybitny aktor urodził się w Poznaniu w 1936 r. i tu spędził dzieciństwo. Zagrał wiele wybitnych ról teatrach i filmowych, a najbardziej znany jest z roli Nikodema Dyzmy czy Stanisława Anioła, a także Olgierda w Czterech Pancernych. Piostacie, które kreował nie miały łatwego charakteru podobnie jak ich odtwórca. Zmarł w 1991 r.

Dawne mury miejskie – Poznań był w średniowieczu miastem dobrze ufortyfikowanym. Mury wzniesiono już w drugiej połowie XIII w.  miały 1700 m długości: wysokość 11 metrów a szerokość 1,5 metra. Wzmacniane przez ponad 30 baszt, za które odpowiedzialne były cechy rzemieślnicze wraz z fragmentami murów. Do miasta prowadziły cztery bramy wszystkie na literę W: Wroniecka, Wrocławska, Wodna i Wielka. Oprócz nich istniało też kilka furt pieszych.

Bazar  – miejsce związane z poznańską pracą organiczną, czyli niezbrojną walką Wielkopolan o polskość pod pruskim panowaniem. Bazar był centrum tej walki prowadzonej na polu gospodarczym, społecznym, naukowym i kulturalnym. Jej zwycięskim finałem był przyjazd do Poznania Ignacego Jana Paderewskiego w dniu 26 grudnia 1918 r. (który zatrzymał się w hotelu Bazar i z jego okna wygłosił przymówienie) i wybuch Powstania Wielkopolskiego, dzięki któremu Wielkopolska znalazła się w granicach odrodzonej Polski.

Bibliotek Raczyńskich – władze pruskie nie chciały wydać zezwolenia na budowę polskiej biblioteki, więc hrabia Edward Raczyński przechytrzył je twierdząc, że buduje miejską rezydencję. Faktycznie była tam tylko niewielka część mieszkalna i ogromna biblioteka. Powstała w 1829 r. i do dziś jest najstarszą czynną polską biblioteką, jedną z największych w Polsce. Posiada ponad 20 filii na terenie miasta.

Dawna dzielnica żydowska i dawna synagoga  – jeszcze w XIX w. jedna trzecia mieszkańców Poznania to byli Żydzi. Mieli oni swoją dzielnicę, która mieściła się na północ od Starego Runku w okolicy ulic: Żydowskiej, Szewskiej i Garbary. Znajdowało się tam wiele synagog, ale do dziś ostała się tylko jedna, która jednak nie pełni już funkcji bożnicy pod 1939 r. Wzniesiona w stylu neoromańskim w 1907 r. została przebudowana przez hitlerowców w 1940 r.

Dawne Kolegium Jezuickie i Plac Kolegiacki – to tutaj Jezuici wybudowali piękny gmach swojego Kolegium, czyli uczelni wyższej istniejącej w Poznaniu w latach 1571-1773 r. Była to bardzo nowoczesna, jak na ówczesne czasy, uczelnia miała obserwatorium astronomiczne i teatr szkolny a także pracownię fizyczną i biologiczną. Jezuici jako pierwsi zaczęli także organizować otwarte, wykłady w których mógł każdy uczestniczyć. Pierwszym rektorem kolegium był Jakub Wujek, twórca przekładu Biblii na język Polski, który czytano w polskich Kościołach do połowy XX w. W 1806 r. w gmachu tym mieszkał przez trzy tygodnie Napoleon Bonaparte. Obecnie znajduje się tutaj Urząd Miasta Poznania.

Na Placu Kolegiackim stał w średniowieczu największy w Europie kościół, poznańska fara, której wieża liczyła ok. 90 m wysokości. Miał 53 ołtarze i ok. 20 kaplic. Niestety ze względu na częste uderzenia pioruna gmach popadł w ruinę i został rozebrany w 1802 r. Przywilej farny przeniesiono wtedy na obecną farę. Obecnie znajdują się tutaj Koziołki, pod którymi turyści chętnie robią sobie zdjęcia.